Begroting2016

Kredietrisicobeheer

In het kader van het kredietrisicobeheer berekent de gemeente de gewenste hoogte van de buffer die moet worden aangehouden om de risico’s op wanbetaling van de betreffende geldnemers te kunnen opvangen. Dit wordt het solvabiliteitsbeslag genoemd. In 2012 is de kredietrisicoreserve ingesteld om de risico’s te kunnen afdekken. Bij leningverstrekking of garantieverlening dient eenmalig een bedrag te worden gestort voor de dekking van de risico’s. Daarnaast dient een door de geldnemer betaalde renteopslag of garantiepremie als voeding voor de kredietrisicoreserve. In de afgelopen jaren is de kredietrisicoreserve door aanvullende stortingen op hoogte gebracht.
Voor wat betreft de achtervang in de waarborgfondsen (Waarborgfonds Eigen Woning en Waarborgfonds Sociale Woningbouw) wil het college bij de jaarrekening 2015 een systematiek presenteren waarmee op een eenduidige wijze het daadwerkelijke risico van de achtervang voor de gemeente is te bepalen. Voor garanties aan particulieren baseert de gemeente zich op de richtlijnen die gelden voor banken. Rekening houdend met het feit dat het Rijk de helft van eventuele verliezen afdekt, is het benodigde solvabiliteitsbeslag hiervoor € 1,4 mln. Met behulp van een kredietrisicomodel is berekend dat een bedrag van minimaal € 44,6 mln zou moeten worden gereserveerd om de risico’s van de leningverstrekking en de garantieverlening voor rechtspersonen te kunnen opvangen. De kredietrisicoreserve is in ieder geval toereikend om de berekende risico’s (€ 46,0 mln) te kunnen dekken. Pas als de gemeente ook een goede inschatting kan maken van de risico’s die samenhangen met de achtervang in de waarborgfondsen, kan zij vaststellen of de kredietrisicoreserve toereikend is.